بیست آذرماه شهادت سومین شهید محراب آیت الله دستغیب

 عجیب نیست که گفته اند «شهادت اکسیری است که به هرکس ندهند» و پر طاووسی است که به کرکس ها نمی دهند . معلم اخلاق و استاد مجاهد حضرت آیت الله دستغیب شیرازی در شب عاشورا 1292 شمسی در شهر شیراز متولد شد .

نام زیبای او که به احترام سرور و سالارش «عبدالحسین » نهاده شد، ترسیم کننده آینده خونینش بود که با اقتدا به مولایش و در راه آرمان های مقدس بدنی تکه تکه و قطعه قطعه تقدیم به مکتبش نمود .

دستغیب را که همواره دستانی از غیب مددکار و راهنمای او بود باید از کلام استاد و مرادش امام خمینی (ره) شناخت که فرمودند:

... مسجد و محراب و منبر شیراز نغمه ملکوتی این شهید راه اسلام را از یاد نمی برند . درس های انسان ساز ایشان که در قلب انسان های متعهد غوغا برپا می کرد، جاویدان است . دستغیب در دست غیب نشینان به ملکوت سپرده شد و در آغوش رفیق اعلی آرمید ... از خدا بی خبرانی که همت بر قتل این رهبران فضیلت و رهروان به سوی محبوب، گماشته اند با فضیلت و حق طلبی مخالفند ... اینان طعم به غیب و به محبوب را نچشیده و شب پرگانی هستند که از وصل آفتاب گریزانند و عشق مردگانی هستند به صورت زندگان که با اعمال وحشیانه خود سد راه حقیقت کنند .   

آیت اللّه دستغیب پس از یک عمر خدمت به اسلام و مسلمین به آرزوی همیشگی خود، یعنی فیض شهادت، نائل آمد. وی در ساعت ۲۵:۱۱ روزجمعه ۲۰ آذرماه ۱۳۶۰، در حالی که برای برگزاری نمازجمعه عازم مصلی بود در بین راه به دست منافقی کوردل به شهادت رسید. پس از تشییع باشکوهی پیکر مطهرش در آرامگاه خاندان دستغیب در جنب مرقد مطهر سیدمیراحمد به خاک سپرده شد.  

 از آثار قلمی ایشان می توان به موارد ذیل اشاره نمود :

گناهان کبیره در ۲ جلد؛ قلب سلیم؛ استعاذه؛ صلاةُ الخاشعین؛ خطبه های شعبانیه؛ داستان های شگفت؛ 

 توحید؛ معاد؛ بندگی راز آفرینش؛ ۸۲ پرسش؛ اخلاق اسلامی؛ معارض از قرآن؛ معراج؛ زندگانی صدیقه کبری.